Verslag van mijn reis naar Bosnië van 19-24 juni 2020
Op 19 juni vertrok ik, Alexander, met de auto naar Bosnië gegaan. Vanwege de corona-crisis heb ik ervoor gekozen om met de auto te gaan in plaats van met het vliegtuig. Mocht ik dan onverhoopt toch het land niet in komen, dan kon ik in ieder geval gewoon naar huis terug… Maar het viel mee, omdat ik alle benodigde papieren had, was ik vrij snel door de grenscontrole heen. Eerst maar naar mijn hotel in Tuzla om de overgeslagen nachtrust in te halen!
Op zaterdagmorgen heb ik onze contactpersoon ter plaatse Almasa opgepikt, diverse hulpgoederen opgehaald bij onze opslag en o.a. nieuwe rolstoelaccu’s bij een veteraan gebracht en getest. Weer iemand heel blij gemaakt... Zonder deze accu’s voor zijn elektrische rolstoel is deze meneer volkomen afhankelijk van hulp van anderen. Met de nieuwe accu’s, die we konden aanschaffen dankzij de financiële steun van onze sponsors, hebben we deze meneer zijn bewegingsvrijheid terug gegeven. Daarna hebben we nog wat andere mensen bezocht en zijn we bij Adré en Marja Lichtendonk, een zendingsechtpaar dat door de GZB is uitgezonden, op de koffie geweest. Van hen kregen we weer een flinke voorraad sondevoeding mee.
Hierna heb ik Almasa thuisgebracht en ben ik naar Rasjleva gereden, waar ik een bezoek heb gebracht aan de school die we in oktober hopen te gaan verbouwen. Wat een voorrecht weer dat Stichting ‘Verdouw gaat verder’ de stichting Bolji Zivot wil steunen en de hele financiering voor hun rekening wil nemen van drie grotere bouwprojecten: het interieur van de school in Rasjleva compleet renoveren, het dak van een basisschool in Zivinice vervangen en een multifunctioneel centrum faciliteren in Tekucica.
Op maandagochtend om 8.00 uur zaten Indira Randall (mijn zeer gewaardeerde medewerkster) en ik al in het gemeentehuis van Doboj, waar het plaatsje Tekucica onder valt, met een hoge afvaardiging van meerdere mensen te debatteren. In dit plaatsje is een ernstig vervallen pand door de gemeente beschikbaar gesteld om een multifunctioneel centrum in te realiseren. De renovatie van het pand is al gestart, maar de onderlinge samenwerking verloopt wat stroef. Gedurende het hele gesprek was er een cameraploeg van de regionale televisiezender aanwezig. Of het nou kwam door de camera’s of iets anders, het was een vruchtbare vergadering. U moet weten: dit is voor alle betrokkenen, ook voor mij, een bijzonder project. Niet bouwkundig, maar op een ander vlak, voor iedereen vrij nieuw, omdat het een project is waar alle verschillende culturen in Bosnië aan meewerken: Serven, Kroaten en moslims... en ook nog Nederlanders… De Stichting Warmte voor de Kinderen geeft ook een grote medewerking hieraan: zij nemen alle kosten voor de verwarming in het pand voor hun rekening. Helaas kregen wij juist in deze dagen te horen dat de drijvende kracht achter deze stichting, Tom Visser, na een korte ziekteperiode is overleden. Tom was getrouwd met een Bosnische vrouw en derhalve zeer betrokken bij dit en andere projecten in Bosnië. We zijn Tom dankbaar voor zijn inzet voor de allerarmsten in Bosnië!
Vervolgens heb ik samen met Indira nog wat eerder gerealiseerde projecten bezocht en zijn we op diverse plekken wezen kijken naar een geschikte plek om een speeltuin te realiseren. Stichting Bolji Zivot heeft van een lieve oude dame uit Roosendaal het mooie bedrag van € 800,- ontvangen, met daarbij de voorwaarde dat dit bedrag besteed moet worden aan een project ten bate van kinderen. Vandaar dat we in overleg met haar besloten hebben dat we een geschikte plek zullen zoeken waar we een leuke speeltuin kunnen realiseren.
Na deze drukke dagen ben ik op dinsdagmorgen vroeg opgestaan om weer terug naar Nederland te rijden en na een voorspoedige reis was ik ‘s avonds op tijd weer thuis.
Klik hier voor meer informatie over dit project!
Alexander van der Slikke.
